უპირატესობა შედეგია ცოდნისა

გიორგი სულამანიძე: "გვინდა შევქმნათ პატარა სკოლა, სადაც მოხდება სტუდენტების დაინტერესება და დატრენინგება"
 09/04/2022
გიორგი სულამანიძე - დაიბადა 1974 წლის 21 სექტემბერს, თბილისში. 
განათლება 
2009-2012 წლები - საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტი, ფილოსოფიის დოქტორი - საბანკო საქმე. 
1996-1998 წლები - საქართველოს ტექნიკური უნივერსიტეტი, მაგისტრი - ეკონომიკა. 
1991-1996 წლები - ტექნიკური უნივერსიტეტი, ბაკალავრი - ეკონომიკა და მენეჯმენტი მანქანათმშენებლობაში. 
სამუშაო გამოცდილება 
2022 წლიდან - სადაზღვევო კომპანია „ევროინს ჯორჯიას“ გენერალური დირექტორი. 
2020-2021 წლები - სადაზღვევო კომპანია „ევროინს ჯორჯია“, შიდა აუდიტის სამსახურის უფროსი. 
2017-2020 წლები - სადაზღვევო კომპანია „ევროინს ჯორჯია“, საოპერაციო დირექტორი. 
2014-2017 წლები - მიკროსაფინანსო ორგანიზაცია „კაპი“, ბიზნესის სტრატეგიული განვითარების დირექტორი. 
2013-2014 წლები - „ასეკო საქართველო“ IT გადაწყვეტილებები პროვაიდერი კომპანია - Asseco Group-ის წევრი, საბანკო სერვისების დირექტორი – დირექტორატის წევრი. 
2008-2013 წლები - „ბანკი რესპუბლიკა სოსიეტე ჟენერალი“, ცენტრალური ბექ-ოფისის სამსახურის (CBO) უფროსი. 
2007-2008 წლები - „ბანკი რესპუბლიკა სოსიეტე ჟენერალი“, დისტანციური საბანკო არხების დეპარტამენტის უფროსი. 
2005-2007 წლები - „ბანკი რესპუბლიკა“, პლასტიკური ბარათების დეპარტამენტის უფროსი. 
2005-2013 წლები - სააქციო საზოგადოება „ჯორჯიან ქარდი“ - ბარათების საპროცესინგო ცენტრი, სამეთვალყურეო საბჭოს წევრი. 
2001-2005 წლები - „ვითიბი ბანკი საქართველო“, პლასტიკური ბარათების დეპარტამენტის დირექტორი. 
2000-2001 წლები - „გაერთიანებული ქართული ბანკი“, პლასტიკური ბარათების დეპარტამენტის დირექტორის მოადგილე, ტექნიკური განყოფილების უფროსი. 
1999-2000 წლები - „გაერთიანებული ქართული ბანკი“, პლასტიკური ბარათების დეპარტამენტის უფროსი სპეციალისტი.
- ბატონო გიორგი, ინტერვიუს დასაწყისში გვიამბეთ თქვენ შესახებ, რა გზა გაიარეთ სადაზღვევო ინდუსტრიაში მოხვედრამდე? 
- ჩემი მშობლები საზღვარგარეთ ცხოვრობდნენ, კერძოდ ალჟირში და მეც იქ სასწავლებლად, საელჩოსთან არსებულ რუსულ სკოლაში შემიყვანეს. 1982 წელს საქართველოში გადმოვედი და სწავლა თბილისის 37-ე რუსულ სკოლაში გავაგრძელე, შემდგომ მე-4 კლასიდან, ქართულ, 140-ე საშუალო სკოლაში გადავედი. ჩემი მშობლები ისევ საზღვარგარეთ წავიდნენ, ისევ მომიწია სკოლის შეცვლა. საბოლოოდ, თბილისის 140-ე საშუალო სკოლა დავასრულე და ჩავაბარე ტექნიკურ უნივერსიტეტში, სპეციალობაზე _ „ეკონომიკა და მართვა მანქანათმშენებლობაში~. იმ პერიოდში, ეს მიმართულება ძალიან პოპულარული იყო. მახსოვს, 15 ადგილზე 165 ადამიანი მოდიოდა და მე მეორე ადგილზე გავედი. შემდეგ დავამთავრე მაგისტრატურა და დოქტორანტურა საბანკო საქმის მიმართულებით. 
მუშაობა 1997 წელს, მაგისტრატურაზე სწავლისას დავიწყე. საქართველოში ჩამოვიდა ფრანგული ჯგუფი „ენტრეპოსე“, რომლიც „ბრითიშ პეტროლიუმის“ ერთ-ერთი ქვეკონტრაქტორი იყო, სუფსაში ნავთობტერმინალს აშენებდა. 4 დიდი რეზერვუარი აშენდა და მეც იმ გუნდში მოვხვდი, გამომდინარე იქიდან რომ ფრანგული ვიცოდი. მუშაობა ხარისხის მართვის კონტროლის სამსახურში დავიწყე. ეს იყო ჩემი პირველი სამსახური. რეალურად, ფინანსურ სექტორს 1998 წელს შევუერთდი. სტაჟირება „გაერთიანებულ ქართულ ბანკში“, საკრედიტო მიმართულებით დავიწყე. შემდეგ უკვე შტატში ფილიალების მართვისა და საბარათე დეპარტამენტში ვმუშაობდი, რომელიც მოგვიანებით მთლიანად პლასტიკური ბარათების დეპარტამენტად გადაკეთდა. გარკვეული პოზიციების ეტაპობრივად გავლის შემდეგ, 2001 წელს, პლასტიკური ბარათების დეპარტამენტის დირექტორად დავინიშნე. მაშინ ჯერ კიდევ „გაერთიანებული ქართული ბანკი“ იყო, რომელიც შემდეგ „ვითიბიმ“ შეისყიდა. 
2005 წელს ბანკ „რესპუბლიკაში“ გადავედი, სადაც ერთ წელიწადში ფრანგული ჯგუფი „სოსიეტე ჟენერალი“ შემოვიდა. იქაც საწყის ეტაპზე საბარათე ბიზნესის დეპარტამენტის ხელმძღვანელი ვიყავი. პარალელურად, 2005 წელს, დავინიშნე „ჯორჯიან ქარდის“, რომლის ერთ-ერთი მეწილე „ბანკი რესპუბლიკა სოსიეტე ჟენერალი“ იყო, სამეთვალყურეო საბჭოს წევრად. იმ პერიოდში ბანკ „რესპუბლიკაში“ განვითარების მიმართულებით მნიშვნელოვანი პროცესები დაიწყო, დაინერგა დისტანციური ბანკინგი, ჩემს სტრუქტურაში შემოვიდა „ქოლ ცენტრი“, შემდეგ „ბანკი რესპუბლიკა სოსიეტე ჟენერალში“ სრულიად ახალი სტრუქტურა ჩამოყალიბდა, რომელიც ნულიდან ავაშენეთ. ეს იყო „ცენტრალური ბექ ოფისი“, რომლის დაქვემდებარებაშიც 5 დეპარტამენტი შედიოდა. ეს სტრუქტურა ბანკის მთლიანი ქსელის „ბექ ოფისის“ საქმიანობას ახორციელებდა. აქ შედიოდა კრედიტების ადმინისტრირების დეპარტამენტი, კლირინგი, რომელიც გარე გადარიცხვებსა და მსგავ თემებს ემსახურებოდა. ასევე ოპერაციული დეპარტამენტი, რომელიც შიდა და კლიენტის მოთხოვნის გადარიცხვების და სხვა დავალებებს ასულებდა, მომყვებოდა ბარათების მიმართულებაც და ასევე იყო დოკუმენტების მართვის დეპარტამენტი. საკმაოდ ძლიერი სტრუქტურა შეიქმნა. საფრანგეთის სათაო ოფისიდან ჩამოსულმა გენერალურმა ინსპექციამ ძალიან კარგი რეპორტები დაგვიდო. 
- ქართულ საფინანსო ბაზარზე საკმაოდ წარმატებული იყო „ბანკი რესპუბლიკა -სოსიეტე ჟენერალი“. „სოსიეტე ჟენერალმა“ რატომ მიიღო ამ ბაზრიდან გასვლის გადაწყვეტილება? 
- ამ კითხვაზე კონკრეტული პასუხი არ მაქვს. ფაქტია, რომ იმ პერიოდში „სოსიეტე ჟენერალი“ ბევრი პატარა ქვეყნიდან გავიდა. ჩვენ რაც ვიცით და კომუნიკაცია რაც იყო, მათ შეცვალეს სტრატეგია და პატარა ბაზრებიდან გასვლის გადაწყვეტილება მიიღეს. თუმცა, ბანკი ნამდვილად წარმატებული იყო, როგორც ფინანსურად, ასევე შიდა პროცედურულად და სტრუქტურულად. ფაქტობრივად, „სოსიეტე ჟენერალმა“ პირველი 2 წელი ინტეგრაციაზე დახარჯა. თავიდან ყველა რეზისტენტული იყო დამატებითი წესების და პროცედურების მოთხოვნის მიმართ, თუმცა საბოლოოდ აღმოჩნდა, რომ იმ ყველაფერმა, რაც შემოიტანეს, საკმაოდ კარგად იმუშავა, ყველაფერი ძალიან სწორად იყო აწყობილი და დალაგებული. სამწუხაროა, რომ „სოსიეტე ჟენერალი“ ამ ბაზრიდან გავიდა. 
2013 წელს ბანკიდან ჩემი სურვილით წამოვედი. ერთი წელი საკმაოდ კარგი გამოცდილება მივიღე ტექნოლოგიურ კომპანიაში, აიტი ტექნოლოგიას ვგულისხმობ. ეს არის საერთაშორისო კომპანია „ასსეცო“, სადაც საბანკო მიმართულებით წელიწადნახევარი ვიმუშავე. ჩვენი მიზანი იყო, საქართველოში საბანკო სფეროსთვის ტექნოლოგიური გადაწყვეტილებები შეგვეთავაზებინა, თუმცა პროცესი არც ისე კარგად წავიდა. იმ პერიოდში, პრაქტიკულად ბაზარზე არაფერი მნიშვნელოვანი არ გაყიდულა. ამის შემდეგ ცოტა ხანი ვიყავი მიკროსაფინანსო ორგანიზაციაში, სადაც საკმაოდ მოქნილი და თანამედროვე სისტემები დავნერგეთ. წინა წლებში ფინანსურ ბაზარზე განხორციელებული ცვლილებების გამო ბევრ ორგანიზაციასთან ერთად ესეც დაიხურა. 
ამის შემდეგ, 2017 წელს, მოვხვდი სადაზღვევო კომპანია „აი სი ჯგუფში“, საოპერაციო დირექტორის პოზიციაზე. კომპანიაში „ევროინსის“ შემოსვლის შემდეგ შიდა აუდიტის სამსახურს ვხელმძღვანელობდი. რამდენიმე თვის წინ გენერალური დირექტორის თანამდებობა შევითავსე, ხოლო თებერვალში ამ პოზიციაზე ოფიციალურად დავინიშნე. 
-  რას სთავაზობთ მომხმარებელს განსხვავებულს, სადაზღვევო პროდუქტის შეძენისას რატომ უნდა გააკეთოს მან არჩევანი თქვენს კომპანიაზე? 
- ჩვენ მომხმარებელს სადაზღვევო პროდუქტების სრულ სპექტრს ვთავაზობთ. ამასთანავე, ევროჰოლდინგის წევრი ვართ, ჩვენს დედა კომპანიას დიდი გამოცდილება აქვს. შესაბამისად, გვაქვს გარკვეული გენერალური კონტრაქტები თუნდაც გადაზღვევის კუთხით, რაც ნიშნავს იმას, რომ ჩვენ გადაზღვევის ტარიფებს არა „ევროინს საქართველოს“, არამედ მთელი ჰოლდინგის ჭრილში გვითვლიან. ეს მოცემულობა, პოტენციური კლიენტებისთვის საკმაოდ კარგი პირობების შეთავაზების შესაძლებლობას გვაძლევს. ასევე ახლახან დავნერგეთ „ონლაინ ონბორდინგი“, კლიენტს საშუალება აქვს ხელმოწერა და იდენტიფიკაცია დისტანციურად შეასრულოს. ესეც გარკვეული კომფორტია, მომხმარებელს კონტრაქტის გასაფორმებლად ადგილზე მოსვლა აღარ სჭირდება. ასევე გვაქვს გარკვეული გეგმები, რომლებსაც მოგვიანებით გავაჟღერებთ და სადაზღვევო ბაზრისთვის საკმაოდ კარგი ტექნოლოგიური სიახლეები გვექნება. ვფიქრობ, რომ საბოლოო ჯამში, ყველა სადაზღვევო კომპანიას მაინც გაციფრულებისკენ წასვლა მოუწევს, თუნდაც ხარჯების შემცირების, შეცდომების არიდების კუთხით. ხვალინდელი დღე მიდის გაციფრულებისკენ. ვფიქრობ, ამ მიმართულებას ალტერნატივა არ აქვს. საკმაოდ კარგი გეგმები გვაქვს ამ კუთხით. 
-  დღეს განვითარების რა ეტაპზეა საქართველოს სადაზღვევო სექტორი? 
- საქართველოში საფინანსო ბაზარზე, სადაზღვევო კომპანიებისგან განსხვავებით, ყველაზე განვითარებული საბანკო სექტორია. ეს უფრო მაკროეკონომიკური თემაა, დამოკიდებულია ქვეყნის ეკონომიკურ მდგომარეობაზე. ბუნებრივიცაა, რომ ფინანსური რესურსების მოზიდვისა და ქვეყანაში ინვესტიციების განხორციელების კუთხით ბანკების არსებობის გაცილებით მეტი საჭიროება იდგა და შესაბამისი მათ მხარდაჭერაც ჰქონდათ. დღესდღეობით, სადაზღვევო ბაზარი წელიწადში საშუალოდ 10-12 პროცენტით იზრდება, მაგრამ ეს არის გარკვეული თვითდინება და არ არის აგრესიული ზრდა, ასეთი რამე საქართველოში ვერ მოხერხდა. განვმეორდები და ვიტყვი, რომ ეს მაკროეკონომიკურ ფონზეა დამოკიდებული. დღეს საქართველოში სადაზღვევო ბიზნესი არის განვითარების ეტაპზე, ამ მიმართულებით ქვეყანაში ჯერ კიდევ ბევრი რამ არის გასაკეთებელი. 
- უფრო კონკრეტულად, ბევრ რამეში რას გულისხმობთ? 
- გარკვეული მიმართულები უნდა გადავიდეს სავალდებულო დაზღვევაზე. თუმცა ხალხსაც ამ პაკეტების, კომფორტის შეძენის საშუალება უნდა ჰქონდეს, რათა ამ პროცესმა მათზე ნეგატიური დარტყმა არ გამოიწვიოს. პირველ რიგში, სასურველია საინფორმაციო კამპანიები ჩატარდეს, სახელმწიფომ განათლებაზე მუშაობა დაიწყოს, თუ რა არის დაზღვევა, რისთვის არის საჭირო, რა ბენეფიტები მოაქვს მას და სადაზღვევო მიმართულებით ცნობიერება უნდა ამაღლდეს. 
- ცნობიერების გასაზრდელად, თავად კომპანიები რატომ არ ატარებენ აგრესიულ საინფორმაციო კამპანიას? 
- გეთანხმებით, აუცილებელია კომპანიების მხრიდან ამის ინიცირება. შეიძლება რაღაც ბიუჯეტი კომპანიებმაც გამოყოს, მაგრამ საბოლოო ჯამში სახელმწიფომ უნდა დაიწყოს ამის „დაბუსტვა“, ამასთანავე მოსახლეობის გადახდისუნარიანობა უნდა გაიზარდოს. სადაზღვევო პროდუქტებში ყველაზე დიდი წილი ჯანმრთელობის დაზღვევას უკავია. ეს არის იმის ინდიკატორი, რომ ხალხი, პირველ ეტაპზე, თავის ჯანმრთელობას აყენებს და ეს მიმართულება უფრო განვითარდა. პრემიების მთლიან პორტფელში ჯანმრთელობის დაზღვევა დაახლოებით 70 პროცენტია. რაც შეეხება ავტოდაზღვევას, 1,3 მილიონიანი ავტოპარკიდან 70 პროცენტი მოძველებული ავტოპარკია, შესაბამისად ავტომფლობელებს ავტომობილის დაზღვევის ინტერესი ნაკლებად აქვთ. 
- სადაზღვევო კომპანიები სახელმწიფოსგან უკვე დიდი ხანია ითხოვენ გარკვეულ მიმართულებებზე სავალდებულო სადაზღვევო პაკეტების შექმნას, თუმცა ჯერ კიდევ ვერ მოხერხდა ავტომფლობელებისთვის მესამე პირის მიმართ პასუხისმგებლობის სავალდებულო დაზღვევის ამოქმედება. რატომ გაიწელა ეს პროცესი? სავალდებულო დაზღვევის კიდევ რა სახის პაკეტებს მოიაზრებთ? 
- ავტომფლობელებისთვის მესამე პირის მიმართ პასუხისმგებლობის სავალდებულო დაზღვევაზე ჯერ კიდევ მიდის მუშაობა. კანონპროექტი არსებობს, იმედი მაქვს, რომ ამ წლის განმავლობაში პარლამენტი მის დამტკიცებას მოახერხებს და იგი 2023 წლიდან უკვე ამუშავდება. სავალდებულო დაზღვევის პაკეტების ამოქმედების პრაქტიკა უკვე გვაქვს _ მაღალი რისკის მქონე კომპანიებში, მასობრივი თავშეყრის ადგილებზე, ასევე ტრანზიტულ ავტომობილებზე მესამე პირის მიმართ პასუხისმგებლობის სავალდებულო დაზღვევა უკვე მოქმედებს. 
- რაც შეეხება ტრანზიტულ ავტომობილებს, ამ მიმართულებით სადაზღვევო კომპანიების მხრიდან მოლოდინი დიდი იყო. რამდენად გამართლდა ეს მოლოდინი? 
- ტრანზიტულებს რაც შეეხება, ვფიქრობ, ძალიან კარგი შედეგი გვქონდა. ამ პროექტმა საქართველოს სადაზღვევო სექტორს და ჩვენს სახელმწიფოს საკმაოდ კარგი რესურსი მოუტანა. ბუნებრივია, პანდემიის გავლენა აქაც ნეგატიური იყო, ახლა ომი მიმდინარეობს და ესეც შეამცირებს შემოსავლებს. თუმცა, ძალიან მნიშვნელოვანი გადაწყვეტილება იყო და ეს ყველაფერი ძალიან კარგად გაიმართა. 
- უკვე რამდენიმე წელია მოქმედებს აგროდაზღვევის სახელმწიფო პროგრამა. ხშირად გვესმის ფერმერებისგან პრეტენზიები, რომ კომპანიებს აგრომიმართულებით პროფესიონალი თანამშრომლები არ ჰყავთ, რომლებიც ზარალს ზუსტად აღრიცხავენ. თქვენ როგორ უყურებთ ამ საკითხს და თქვენი კომპანია რას სთავაზობს ფერმერებს? 
- ჩვენი კომპანია წლებია ამ პროექტშია ჩართული. აქ მნიშვნელოვან როლს თამაშობს სახელმწიფო პროგრამა, სუბსიდირების მიმართულებით. სახელმწიფოს გარეთ, ასეთი პროდუქტები, ფაქტობრივად, არ იყიდება. ვფიქრობ, ამ პროდუქტების პოპულარიზაციისთვის სხვა მექანიზმებიც უნდა შემოვიდეს. 
ვეთანხმები სექტორს, რომ ამ მიმართულებით კადრების პრობლემაა. თუმცა, ხაზი მინდა გავუსვა, რომ ჩვენ საკმაოდ კარგი კადრები გვყავს, რომელიც ამ პროცესს თავიდან ბოლომდე ძალიან კომპეტენტურად მართავს. ხაზი მინდა გავუსვა, რომ არამარტო აგრომიმართულებით, არამედ მთლიანად სადაზღვევო სექტორშია სადაზღვევო ბიზნესისთვის დამახასიათებელი სპეციფიკური ცოდნის და გამოცდილების მქონე კადრების პრობლემა. ეს მიმართულება პოპულარული არ არის და პროფესიონალი ადამიანების მოძიება საკმაოდ რთულია. ჩვენი ხერხებით ვცდილობთ კადრების გაზრდას. გვაქვს მოსაზრება, შევქმნათ პატარა სკოლა, სადაც მოხდება სტუდენტების დაინტერესება და დატრენინგება. 
- გარდა სავალდებულო სადაზღვევო პაკეტების ამოქმედებისა, სადაზღვევო კომპანიები საპენსიო რეფორმის განხორციელების პროცესში ჩართვასაც ითხოვდნენ, თუმცა, მათი მოთხოვნა არ დაკმაყოფილდა. თქვენი აზრით, ამ რეფორმის კერძო სექტორთან ერთად განხორციელება რას შეცვლიდა? თავად სადაზღვევო სექტორმა რატომ ვერ შეძლო კერძო საპენსიო ფონდების განვითარება? 
- დიახ, ამ რეფორმის სადაზღვევო კომპანიების ბაზაზე განხორციელება, ალბათ, უკეთესი იქნებოდა. თუნდაც იმ თვალსაზრისით, რომ გარკვეული დივერსიფიცირება მოხდებოდა. დივერსიფიცირება, თავის მხრივ კონკურენციას გააჩენდა, ბენეფიციარებს სხვადასხვა ტიპის შეთავაზება ექნებოდათ. მეორე მხრივ, ამ პროცესში კერძო სექტორის ჩასართავად უნდა არსებობდეს ფასიანი ქაღალდების მეორადი ბაზარი, სადაც მოზიდული თანხების განთავსება იქნებოდა შესაძლებელი. ვინაიდან ეს ბაზარი არ გვაქვს, ამ რეფორმაში ჩართვის დიდ აზრს ვერ ვხედავ. დაგროვებული თანხა ისე განაწილდებოდა როგორც ახლა ნაწილდება. ჯერჯერობით, საპენსიო დანაზოგები მთლიანად ბანკებშია განთავსებული. მგონია, რომ დღეს ამისთვის ქვეყანა მაინცდამაინც მზად არ არის. 
- როგორია კონკურენცია სადაზღვევო ბაზარზე? რიგი სადაზღვევო კომპანიების მხრიდან სულ გვესმის, რომ არსებობს ოლიგოპოლიები, როდესაც ერთი ჯგუფის ხელშია ბანკი, სააფთიაქო ქსელი, ჰოსპიტალური თუ სადაზღვევო სექტორი, ისინი ზღუდავენ კონკურენციას და სხვა კომპანიებს განვითარებაში ხელს უშლიან. თქვენ როგორ აფასებთ ამ მდგომარეობას? არსებობს თუ არა ახალი კომპანიებისთვის ამ ბაზარზე შესვლისთვის ბარიერები? 
- ბაზარი არსებობს და ბაზარზე წარმოდგენილია საკმაოდ ბევრი კომპანია. ის, რომ ოპერირება ვერ შეძლოს რომელიმე კომპანიამ, საკითხი ასე არ დგას. განვითარების ეტაპზე ეს ჩვეულებრივი მოვლენაა და ალბათ ასეთი ნიუანსები სხვაგანაც არსებობს. ბუნებრივია, დამოუკიდებელ მოთამაშეებს ეს ხელს უშლის, მაგრამ ეს ეტაპი გადასავლელია. რთულია იმაზე საუბარი, ბანკი უნდა ფლობდეს თუ არა სადაზღვევო კომპანიას. ორივე საფინანსო ინსტიტუტია და ამის წინააღმდეგ მკაფიო არგუმენტები არ ჩანს. ვფიქრობ, რომ საკითხის ასე დაყენება არასწორია. პრობლემა ის კი არ არის, რომ ბანკი ფლობს სადაზღვევო კომპანიას, პრობლემა არის ის, რომ ბანკი მაქსიმალურად ცდილობს თავის კლიენტებს საკუთარი ქოლგის ქვეშ მყოფი სადაზღვევო კომპანიის პროდუქტები აყიდინოს. სესხის აღებისას ხშირ შემთხვევაში ბანკი ავალდებულებს ქონების ან სიცოცხლის დაზღვევის შეძენას. სახელმწიფომ შეიტანა გარკვეული ცვლილებები და ბანკებს მოსთხოვა, კლიენტს სამი სადაზღვევო კომპანიის პროდუქტი შესთავაზოს, თუმცა ფაქტია, ძირითადად, მაინც მათი დაზღვევა იყიდება. აუცილებელი არის ამ რეგულაციის აღსრულების მონიტორინგის არსებობა, უნდა შეიქმნას დამატებითი ჩარჩოები, რაც უზრუნველყოფს ბანკების მიერ გაყიდული პოლისების დივერსიფიკაციას. შესაძლებელია ეფექტიანი მექანიზმების დანერგვა, თორემ დღეს საუბარი იმაზე, რომ ბანკი არ უნდა ფლობდეს დაზღვევას, ეს არაკორექტული და არარეალურია. 
- პანდემიის პერიოდში განსაკუთრებით გაიზარდა დაწოლა სადაზღვევო სექტორზე, თქვენი კომპანიისთვის როგორია პანდემიის ეფექტი, რა გამოწვევების წინაშე დადგა კომპანია? 
- პანდემიამ პრობლემები ყველას შეუქმნა, მათ შორის ჩვენც. ჩავერთეთ კოვიდის მართვის სახელმწიფო პროგრამაში. დატვირთვა იყო ძალიან დიდი, განსაკუთრებით ბოლო პერიოდში, მას შემდეგ რაც ომიკრონის შტამი დომინანტური გახდა. ინფიცირებულთა რაოდენობა მკვეთრად გაიზარდა, საჭირო გახდა კადრების დამატება, ნაკადის გადამისამართება აუთსორთზე... მეტნაკლებად ვეცადეთ გვემართა ეს მდგომარეობა, თუმცა ხარვეზები ყველგან შეიქმნა, სატელეფონო პასუხის დრო გაიზარდა, მაგრამ ეს ყველასთვის გასაგები იყო. პოსტკოვიდური მკურნალობები დაემატა და ზარალიანობის მაჩვენებელი გაიზარდა. 
- ინტერვიუს ბოლოს ტრადიციული კითხვით მოგმართავთ, როგორია თქვენი თავისუფალი დრო, სამსახურის მიღმა რისი კეთება გიყვართ? 
- ჩემი თავისუფალი დრო, რეალურად, ისევ სამუშაოს უკავშირდება. გადართული ვარ ფინტექ-თემებში და ეს ყველაფერი ძალიან ჩემად მიმაჩნია. ვცდილობ ამ მიმართულებით მეტი დავინახო, შევისწავლო, დავნერგო. თუმცა, ნომერ პირველი, ცხადია, ოჯახია. სამწუხაროდ, მეწუწუნებიან, განსაკუთრებით ბოლო პერიოდში, რომ მათთვის ნაკლები თავისუფალი დრო მაქვს. ჩემი ოჯახის წევრებია - მეუღლე და სამი შვილი. მათ შორის, უფროსმა გოგონამ, რომელიც 19 წლისაა და ესპანეთში სწავლობს, სრული საგრანტო დაფინანსება მოიპოვა IE უნივერსიტეტში, კომპიუტერული მეცნიერებისა და ხელოვნური ინტელექტის მიმართულებით. კომაროველია, სკოლა ოქროს მედალზე დაამთავრა. უმცროსი შვილებიც კომაროვში სწავლობენ. 
რაც შეეხება ჩემს გატაცებას, პანდემიამდე ყოველ კვირას მეგობრები ვიკრიბებოდით და ფეხბურთს ვთამაშობდით. ეს ძალიან დამაკლდა. 
ესაუბრა მაკა ხარაზიშვილი